ωσμορρύθμιση

και ωσμωρρύθμιση η, Ν

βιολ. η διατήρηση από έναν οργανισμό εσωτερικής ισορροπίας μεταξύ νερού και τών εν διαλύσει ουσιών, ανεξάρτητα από τις συνθήκες τού περιβάλλοντος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. osmoregulation (< ὠσμός/ ώσμωση + regulation «ρύθμιση»)].